ما گمان میکنیم در فضا زندگی میکنیم،
اما شاید این فضاست که در عمیقترین لایههای وجود ما سکونت دارد.
خانه، نزدیکترین و ملموسترین فضای زیست ما، به شیوههای گوناگون ما را در بر می گیرد.
میتواند گرم و صمیمی باشد یا سرد و طردکننده؛ میتواند ما را به گفتوگو بخواند یا به سکوت و انزوا فروبرد.
پیش از هر کلام و حرکتی، فضا با نظمی پنهان نقشهای برای بودنمان ترسیم میکند:
مسیر نگاه، کیفیت رابطه، و حتی حس امنیت یا بیپناهی ما.
فضا (از خانه تا شهر) تنها صحنهٔ زندگی نیست؛ بازیگری است زنده که معنا، رفتار و رابطه را در ما میسازد یا خاموش میکند.
در هر فضا، بخشی از وجودمان بیدار میشود و بخشی دیگر در سایه میماند.
در این گفتوگو، درنگی خواهیم داشت بر دو پرسش:
· فضا چگونه ما را در جهان تعریف میکند؟
· و چگونه نظم فضایی، تجربههای روزمره و معنای زندگی ما را شکل میدهد؟
گفتوگویی سهگانه میان روان، جامعه و فضا. برای دیدنِ دوبارهٔ خانه، خیابان و شهر؛ اینبار با چشمانی تازه.
با: حسنا اسماعیل بیگی (معمار و جامعه شناس)
شنبه ۱۷ آبان | ساعت ۱۸ تا ۲۰
حضوری در دفتر مدرسه [جیوگی] (حوالی مترو شادمان) و مجازی
(برای ثبت نظر، باید دوره را خریده باشید.)