آیا حافظ زبان به مدح ناشایستگان زمان خود گشوده است؟ اگر چنین بوده، راز محبوبیت و ماندگاری او در روزگار ما چیست؟

حافظ در چه دوره‌ای می‌زیسته و پادشاهان دوران او چه کسانی بوده‌اند؟

شعر مدحی از چه جایگاهی در ادبیات فارسی برخوردار است؟

حافظ، شاعر شیراز، در روزگاری پرآشوب میان افول ایلخانان مغول و قدرت‌یابی آل‌مظفر و تیموریان می‌زیست. سلاطین و امیرانی که گاه با شمشیر و گاه با نیرنگ بر مسند می‌نشستند، شاعران بسیاری را به ستایش واداشتند. شعر مدحی در سنت ادبیات فارسی نه‌تنها ابزار معاش شاعران، که دریچه‌ای برای شناخت مناسبات قدرت و فرهنگ سیاسی دوران است. اما پرسش مهم اینجاست: جایگاه حافظ در این میان کجاست؟ آیا او نیز همانند بسیاری از شاعران هم‌عصرش به مدح صاحبان زر و زور تن داده، یا راه دیگری برگزیده است؟

در این جلسه بناست از زاویه‌هایی کمتر دیده‌شده به حافظ نگاه کنیم؛ روایت‌هایی که معمولاً در حاشیه می‌مانند: نسبت او با پادشاهان معاصر، نگاه انتقادی یا همراهانه‌اش با قدرت، و نیز راز آنکه چگونه با وجود مدایحی که در دیوان او هست، هنوز برای مخاطب امروز شاعر آزادی، عشق و حقیقت مانده است.

ارائه‌دهنده و تسهیل‌گر این نشست: حسین کاشی، شاعر و پژوهشگر ادبیات فارسی

دوشنبه، ۳۱ شهریور

 ۱۸ الی ۲۰

حضوری و مجازی