فردوسی حافظ فلسفه ایرانی [نقش شاهنامه در نگاهداشت فلسفه ایران]

• فردوسی چگونه با احیای زبان، اندیشه‌های پارسی را هم زنده کرد؟
• آیا فردوسی تنها به پاسداشت مجموعه‌ای از واژگان و عبارات ایرانی در خلال روایت‌های اسطوره‌ای پرداخته است؟
• آیا شاهنامه صرفا اثری ملی‌گرایانه در ضدیت با «دیگری» ایرانیان است؟ 
• شاهنامه چه تمایزی با دیگر آثار پدیدآمده در زبان فارسی در چند قرن اولیه دوران اسلامی دارد؟

حفظ زبان ملی در گروی فهم مفاهیمی است که زبان محل ظهور آن‌ها است. از دیرباز در باب نسبت میان زبان و اندیشه گفته‌اند. این بار اما در فهم ژرف شاهنامه این نسبت را به کار خواهیم بست.

فردوسی با حفظ و اعتلای زبان فارسی گامی اساسی در راه تداوم اندیشه و خرد ایرانی برداشته است.

حکمت ایرانی که معاصر با فردوسی توسط فارابی تاسیس شده بود‌، با شاهنامه فردوسی به ظهوری دیگر رسید تا در آتیه به دست سهروردی در صورتی فلسفی عیان شود.

پنجشنبه یکم خرداد ماه در نشستی با عنوان [فردوسی، حافظ فلسفه ایرانی] به این پرسش‌ها خواهیم پرداخت و با بررسی رابطه میان زبان و اندیشه، نگاهی دوباره به شاهنامه فردوسی می‌افکنیم. همچنین درباره نسبت مفاهیمی در شاهنامه مانند نور، ظلمت، سیمرغ، فره ایزدی و … با فلسفه فارابی و سهروردی می‌اندیشیم و در نهایت طرحی از آنچه فلسفه ایرانی نامیدیم در خواهیم انداخت.

ارائه‌دهنده و تسهیلگر این نشست اردلان فاتح پور، نویسنده و پژوهشگر فلسفه خواهد بود.

زمان برگزاری: پنجشنبه یکم خرداد،  ساعت۱۷:۳۰
مکان برگزاری: حضوری در دفتر [جیوگی] و مجازی