مردان دو برابر زنان خودکشی می‌کنند؛ این را آمارها می‌گویند. اما همین آمار و آنچه که هر روز در اخبار رسانه‌ها می‌بینیم، مردان را در صدر لیست عاملان خشونت و جنایات علیه زنان نیز قرار می‌دهد!

در چارچوب نظریه‌های جنسیت و علوم اجتماعی، این دو وضعیت، نه در تقابل با یکدیگر، بلکه حلقه‌هایی به هم پیوسته از مناسبات اجتماعی تبعیض‌آمیز، فهم می‌شوند. 

زنان ۳۰ برابر بیش از مردان در معرض خشونت‌های نمادین قرار دارند. خشونت خانگی، آزار جنسی، تبعیض شغلی، کنترل اجتماعی بر بدن، قتل‌های ناموسی، محدودیت‌های آموزشی و سیاسی و ...، همه و همه پیامد نظمیست که حضور زن را با کنترل و انکار پاسخ می‌دهد. 

از طرف دیگر در جوامع پدرسالار، «مرد بودن» معادل با کنترل، قدرت، استقلال و عدم ابراز احساسات در نظر گرفته می‌شود. این هنجارهای جنسیتی، که از آن با عنوان مردانگی هژمونیک نیز یاد می‌شود، نه‌تنها دایره تجربه‌های قابل‌ بیان برای مردان را تنگ می‌کند، بلکه آنان را از شکل‌گیری پیوندهای عاطفی، درخواست کمک روانی و دسترسی به حمایت اجتماعی محروم می‌سازد. 
در نهایت، انباشت مزمن فشارهای روانی، عدم وجود شبکه‌های حمایتی، و سرکوب مزمن هیجانات، می‌تواند زمینه‌ساز خشم افسارگسیخته و رفتارهای خودویرانگر در مردان شود. قتل و خودکشی، در این چارچوب، نه صرفاً یک انتخاب فردی، بلکه یکی از بروندادهای ساختاریِ هنجارهایی‌ است که مردان را از بیان و ترمیم زخم‌های روانی باز می‌دارند.

ما با دو چهره از یک بحران رو‌به‌روییم. 

اینجاست که وقتی از خشونت علیه زنان حرف می‌زنیم، نباید صرفاً آن را به سطح تصمیمات فردی یا جنایات لحظه‌ای تقلیل دهیم. واقعیت تلخ این است که بسیاری از این خشونت‌ها در دل ساختارهایی شکل می‌گیرند که همزمان که زنان را سرکوب می‌کنند، به مردان نیز اجازه آسیب‌پذیر بودن نمی‌دهند. 

در شرایطی که مردانگی با سلطه و خشونت پیوند خورده و زنانگی با سکوت، انفعال و اطاعت تعریف می‌شود، خشونتی که در خانه، خیابان یا رسانه به چشم می‌آید، صرفا بازتاب‌دهنده ساختارهاییست که از طریق کلیشه‌های جنسیتی و توزیع نابرابر قدرت، این خشونت را نه‌تنها ممکن، بلکه مشروع و تکرارپذیر می‌سازند.

در گعده‌ای که یکشنبه هفته آینده در [جیوگی] برگزار می‌شود، می‌خواهیم با هم از این چرخه معیوب حرف بزنیم. 

با حضور: دکتر زهرا اردکانی، مدرس و پژوهشگر رسانه و زنان
زمان: یکشنبه ۲۵ خرداد، ساعت ۱۸
حضوری در دفتر [جیوگی] و مجازی

این گعده، دعوتی است به تامل جمعی. می‌خواهیم ریشه‌ها را ببینیم؛ و بپرسیم با حذف کدام حلقه یا حلقه‌ها از این زنجیره تکراری، می‌توان چرخه خشونت را متوقف ساخت؟