«در این گعده فقط شنونده نیستیم، با هم تمرین می‌کنیم به صدای درون‌مان گوش می‌سپاریم و راه‌های انسانی‌تر مواجهه با سوگ را کشف می‌کنیم.»

چرا نمی‌دانیم چگونه سوگوار شویم؟

«مادرش را از دست داده بود، اما نمی‌دانست باید گریه کند، سکوت کند یا به بقیه دلداری بدهد. می‌گفت همه می‌گفتند قوی باش، اما نمی‌دانست  قوی بودن یعنی چه؟»

فقدان‌های جمعی و دردناک اخیر، از جمله فاجعه‌ بندر شهید رجایی، بار دیگر به ما نشان دادند که سوگ فقط یک تجربه‌ فردی نیست، بلکه می‌تواند به صورت جمعی نیز تجربه شود.
اما آیا ما سوگواری کردن را بلدیم؟ یا در مواجهه با فقدان میان انفعال، خشم، غم و احساس گناه سرگردانیم؟اساسا چرا تجربه فقدان به این میزان برای انسان تکان دهنده است؟

روان‌شناسان معتقدند سوگ اگر به‌درستی دیده و تجربه نشود، می‌تواند سال‌ها بعد به شکل اضطراب، افسردگی یا انزوای خاموش بازگردد. اما سوال اینجاست که در فرهنگی که مدام از ما می‌خواهد «شاد و قوی» باشیم، اگر اندوه جایی نداشته باشد باید کجا برود؟

در این گعده‌ براکت جیوگی، در فضایی امن، از بحران سوگ خواهیم گفت و تلاش میکنیم راه حلی برای مواجهه با بحران های زندگی خود و چه بسا عزیزان‌مان بیابیم.

استفاده از این فرصت برای همه کسانی که در دل‌شان اندوهی قدیمی دارند،
کسانی که هنوز نتوانسته‌اند برای فقدانی گریه کنند،
و کسانی که دل‌شان می‌خواهد کنار سوگواران رفتار درست‌تری داشته  باشند.
و البته بدانند در مواجهه با بحران‌ها چه باید کرد توصیه می‌شود.

در این گعده می‌پرسیم:

• سوگ چیست و چرا گاهی ما را از پا درمی‌آورد؟
• چرا «قوی بودن» همیشه کار نمی‌کند؟
• چرا در سوگ گاهی احساسات متناقضی را تجربه می‌کنیم؟
• در برابر فرد داغ‌دیده چه بگوییم؟ چه نگوییم؟
• جامعه چطور می‌تواند در تسکین سوگ نقش ایفا کند؟

و مهم‌تر از همه:
چطور می‌شود انسانی‌تر، مهربان‌تر و آگاه‌تر سوگواری کرد؟

زمان: سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت
محل برگزاری: حضوری در دفتر [جیوگی] و آنلاین

شرکت در این گعده رایگان است و تنها مشمول هزینه‌ خدمات می‌شود.

این گعده را الهه رحمانی روانشناس بالینی تسهیلگری خواهد کرد.