[گعده] : من و مای ایرانی در نسبت با حافظه جمعی

«من» و «ما»ی ایرانی؛ در پیوند با مسئلۀ حافظۀ جمعی

«من» و «ما»ی ایرانی، خود را چگونه به ‌جا می‌آوریم؟ چه تصویری از پیشینه خود داریم؟ تصویرِ ما از گذشتۀ ما چگونه در اکنون ما امتداد می‌یابد؟ کدام رخدادها را به یاد می‌آوریم و کدام‌ها را فراموش می‌کنیم؟ روایت مشترک ما از گذشته چگونه ساخته می‌شود و چه جریان‌ها و نیروهایی در ساختن آن دست دارند؟ دستکاری و تحریف در حافظۀ جمعی به چه معناست؟ اینکه گاهی خود را قربانیان و گاه قهرمانان تاریخ می‌انگاریم برآمده از چیست؟ خودآگاه شدن به مؤلفه‌های حافظه چه امکان‌هایی را پیش روی ما می‌گشاید؟

این بار در جایگاه «من» و «ما»ی ایرانی، به سراغ سازوکارهای حافظه‌ جمعی‌مان می‌رویم. می‌خواهیم از خاطره‌ها، قهرمانی‌ها و شکست‌ها، از عزاها و عروسی‌ها و آیین‌ها، از ادبیات و سینما و آنچه نسل به نسل به «ما» رسیده بپرسیم: این روایت‌ها چگونه «ما»ی امروز را ساخته‌اند؟

در این گعدۀ به واکاوی این پرسش‌ها می‌پردازیم:

مؤلفه‌های حافظۀ جمعیِ امروزمان را در کجا باید جست؟ (شاهنامه؟ انقلاب؟ جنگ؟ عرفان؟ ناکامی‌ها؟ پیشرفت‌ها؟)

چرا و در چه برهه‌ها و موقعیت‌هایی خود را «ما» می‌نامیم؟

نسبت قدرت با حافظه‌ی جمعی چیست؟ 

چرا در برهه‌های مختلف بخش‌هایی از تاریخ ما به حاشیه رانده ‌شده است؟ 

کدام روایت‌ها رسمی شده و کدام روایت‌ها ناگفته مانده است؟ 

توجه به حافظۀ جمعی، رهایی‌بخش است یا ما را به گذشته زنجیر می‌کند؟ 

انگارۀ ما از آینده چه نسبتی با درکِ ما از گذشته و امکان‌های تاریخی و اجتماعی‌مان دارد؟ 

با ما همراه شوید تا در فضایی صمیمی و چندصدایی، به واکاوی «من» و «ما»ی ایرانی بپردازیم.