آیا جامعه‌ای که پدرسالاری، دیکتاتوری یا هر نوع حکومت افراطی را تجربه کرده است به دادرسی اطمینان خواهد کرد؟ آیا مردم عزیز از دست داده، فرزند گم‌کرده و عمر بر باد رفته، دموکراسی را باور می‌کنند؟ برای کوبیدن چکش عدالت روی میزی که از چوب دزدیده‌شده از جنگل با رانت دولتی ساخته شده، قدرت و ایمانی برای این مردم مانده است؟  

در جلسه سوم از «محاکات در محکمه» سراغ فیلم‌هایی می‌رویم که فارغ از نتیجۀ نهایی و محکوم کردن ظالم، به مسیر، روند و باورها می‌پردازند.

فیلم آرژانتینی «راز چشم‌هایش» که در سال ۲۰۰۹ ساخته شده است، درامی چندبعدی و داستانی چندلایه و هم‌زمان ارسطویی و چخوفی دارد؛ پیدا کردن روابط علی و معلولی و دقت فیلم‌نامه در جای‌گذاری تک‌تک جزئیات، لذت چندباره دیدن فیلم را به ما هدیه می‌دهد.

تریلر سیاسی «۱۹۸۵» محصول ۲۰۲۲ هم بر اساس دادگاه واقعی ساخته شده که به جنایات دیکتاتوری نظامی می‌پردازد؛ اما دانستن آخر ماجرا چیزی از ارزش‌های فیلم نمی‌کاهد، چون اصالت اثر در «چگونگی» طی طریق است نه مقصد.

تماشای این دو فیلم لذت و فهم «محاکات در محکمه» را فراهم می‌کند. چهارشنبه سوم خرداد، روزی که واجد افتخار، معنی و سوالات بسیاری برای ماست با هم به گفتگو دربارۀ داد، زمان، ترس و چشم‌هایش می‌نشینیم.