عصب شناسی چه کمکی به تعلیم و تربیت می‌کند؟
علوم اعصاب یا همان نوروساینس که این روزها در حوزه‌های مختلف خود را مدعی حل مشکلات می‌داند به حوزه علوم تربیتی، آموزش و پرورش و کلا یادگیری نیز ورود کرده و مدعی است که می‌توان از یافته‌های این رشته تخصصی که از دل مطالعه مغز انسان احصا می‌شود برای حل معضلات حوزه آموزش و پرورش نیز مدد جست.
اما آیا علوم اعصاب شناختی می‌تواند در آموزش و پرورش کمکی به ما بکند؟
دانشمندان این علوم معتقدند که اگر ما به عملکرد مغز و سیستم شناختی توجه کرده و در صدد تنظیم این سازوکار گام برداریم، نتیجه مطلوبمان از تربیت و آموزش را به دست می‌آوریم.
آن‌ها معتقدند با مداخلاتی که علوم‌شناختی در سه بعد زیستی، روانی و اجتماعی ایجاد می‌کند، می‌توان بصیرت‌های لازم برای تربیت کودکانی جرئت‌ورز، دارای تفکر انتقادی و تعادل هیجانی به دست آورد.
اما دقیقا چگونه؟ علوم اعصاب یا همان علوم شناختی چگونه می‌تواند برای فعالان حوزه تعلیم و تربیت کارساز باشد؟ و یافته‌های این حوزه چه اندازه مؤید و یا نقض‌کننده یافته‌های قبلی حوزه تعلیم و تربیت است؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها و آموختن از نسبت بین علوم شناختی و نوروساینس نزد یکی از عصب‌شناسان قدیمی کشور، دکتر حسن عشایری رفته‌ایم تا با مرور مقدماتی بر علوم شناختی به رابطه پررمزوراز حوزه تربیت و علوم اعصاب راه یابیم.
در این طعم موضوع دکتر عشایری استاد عصب‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با ما از نقش علوم اعصاب در طرح‌ریزی روش‌های تربیت و آموزش گفته است و ما را با یافته‌های خود که پس از بررسی طولانی‌مدت سیستم شناختی کودکان ایرانی به دست آورده، آشنا کرده است.
آیا یافته‌های این حوزه می‌تواند زمینه‌ای جدید برای ایجاد تغییر در نظام آموزش و تربیت ما به وجود آورد؟
شرکت در این دوره سه ساعته به علاقه‌مندان علوم اعصاب و فعالان حوزه تعلیم و تربیت توصیه می‌شود.
